เทคนิคการขนส่งมีประสิทธิภาพแต่ไม่มีประสิทธิภาพ จากจุดชมวิวของเรา ดาวเคราะห์ส่วนใหญ่ไม่ได้ผ่านดวงอาทิตย์ และดาวเคราะห์ที่ผ่านหน้าเพียงครั้งเดียวในทุกๆ โคจรRugheimer กล่าวว่า “เพื่อให้มีความเป็นไปได้ในการตรวจจับชีวิตได้ดีที่สุดอย่างแท้จริง เราต้องสร้างกล้องโทรทรรศน์ที่สามารถตรวจจับได้โดยตรง” Rugheimer กล่าว การตรวจจับโดยตรงต้องใช้การถ่ายภาพดาวเคราะห์นอกระบบและมองหาลักษณะทางชีวภาพ เช่น ออกซิเจนและมีเทนที่ประทับบนแสงที่สะท้อนจากพื้นผิวของมัน เนื่องจากเทคนิคนี้ไม่ต้องการการเรียงตัวระหว่างดาวเคราะห์และดวงอาทิตย์ โดยหลักการแล้ว เทคนิคนี้ใช้ได้กับโลกทุกดวงที่อยู่รอบดาวฤกษ์ทุกดวง แต่เพื่อที่จะจับ Earth 2.0 นักดาราศาสตร์จะต้องใช้กล้องโทรทรรศน์ที่ใหญ่กว่า
พิจารณาอีกครั้งว่ามนุษย์ต่างดาวที่กำลังมองหาเรา
พวกเขาจะลำบากในการมองโลกแม้ว่าพวกเขาจะตั้งค่ายห่างออกไป 4.2 ปีแสงที่ดาวข้างเคียง Proxima Centauri (โดยวิธีการคือดาวแคระ M) มันเหมือนกับการพยายามมองหมุดควิลท์อยู่ทางขวาของลูกบาสเก็ตบอล 28 เมตร โดยยืนห่างออกไปประมาณ 7,500 กิโลเมตร ซึ่งเป็นระยะทางโดยประมาณจากโฮโนลูลูถึงพิตต์สเบิร์ก และลูกบาสเก็ตบอลนั้นสว่างกว่าเข็มหมุดถึง 10 พันล้านเท่า
ไม่มีหอสังเกตการณ์ใดที่สามารถจับภาพดาวเคราะห์คล้ายโลกรอบดาวฤกษ์คล้ายดวงอาทิตย์ได้ แต่นักดาราศาสตร์กำลังคิดว่าจะต้องทำอะไร แนวคิดหนึ่งคือการวางกระจกขนาดยักษ์ไว้ในอวกาศพร้อมกับอุปกรณ์ที่สามารถบังแสงของดาวได้ เช่นกล้องโทรทรรศน์อวกาศความละเอียดสูงที่เสนอโดยสมาคมมหาวิทยาลัยเพื่อการวิจัยทางดาราศาสตร์ หากต้องการดู Earth Twins สักสองสามโหลและอธิบายลักษณะชั้นบรรยากาศของพวกมัน กล้องโทรทรรศน์นั้นจะต้องมีกระจกกว้าง 12 เมตร ซึ่งใหญ่กว่ากล้องโทรทรรศน์ออปติคอลใดๆ ที่อยู่บนพื้นดินในปัจจุบัน และมีพื้นที่เก็บแสงมากกว่าฮับเบิลถึง 25 เท่า
หอดูดาวดังกล่าว “จะเป็นภารกิจที่ยิ่งใหญ่เมื่อเทียบกับสิ่งที่เราเคยทำในอวกาศมาก่อน” Lunine กล่าว “แต่เมื่อเทียบกับโปรแกรมอื่นๆ ที่ประเทศนี้ดำเนินการแล้ว มันไม่ใช่”
เรื่องราวดำเนินต่อไปหลังจากกราฟิกกระจกบานใหญ่
จำเป็นต้องใช้กระจกกล้องโทรทรรศน์ขนาดใหญ่เพื่อค้นหาลายเซ็นชีวภาพบนดาวเคราะห์นอกระบบที่มีลักษณะคล้ายโลก กล้องโทรทรรศน์อวกาศความละเอียดสูงที่เสนอ HDST สามารถสอดแนมบนโลกจำลองได้หลายสิบแห่ง กระจกของมันมีขนาดเส้นผ่านศูนย์กลาง 10 เมตรของ Keck ซึ่งเป็นหนึ่งในกล้องโทรทรรศน์ออปติคัลที่ใหญ่ที่สุดในโลก เจมส์ เวบบ์ ผู้สืบทอดตำแหน่งของฮับเบิล อาจค้นหาสิ่งมีชีวิตบนดาวเคราะห์สองดวงที่มีขนาดใหญ่กว่าโลกเล็กน้อย
et กล้องโทรทรรศน์
ที่มา: รศ. ของมหาวิทยาลัย เพื่อการวิจัยทางดาราศาสตร์
กุญแจสู่ความสำเร็จด้วยกล้องโทรทรรศน์ความละเอียดสูงอย่างหนึ่งคือ coronagraph ซึ่งเป็นดิสก์ที่กั้นแสงจากดาวฤกษ์ทุกดวงที่กล้องโทรทรรศน์ชี้ไปที่ กล้องโทรทรรศน์หลายตัวใช้โคโรนากราฟอยู่แล้ว โดยเฉพาะอย่างยิ่งยานอวกาศที่ออกแบบมาเพื่อมองดูดวงอาทิตย์ เจมส์ เวบบ์จะสวมชุดโคโรนากราฟ แม้ว่าจะไม่ได้ออกแบบมาเพื่อค้นหาโลกอื่นก็ตาม
ข้อเสียของการทำโคโรนากราฟคือต้องมีการควบคุมแสงที่เข้าสู่กล้องโทรทรรศน์เป็นพิเศษ ซึ่งทำให้การออกแบบซับซ้อน ข้อเสนออื่นๆ ในการตรวจจับดาวเคราะห์คล้ายโลก เช่น แนวคิด Exo-S ที่ NASA มอบหมายให้ใช้ม่านบังตา ซึ่งเป็นยานอวกาศที่แยกออกมาต่างหากที่มีรูปทรงเหมาะสม เช่น กลีบของดอกทานตะวัน โป๊ะโคมลอย ห่างออกไปหลายหมื่นกิโลเมตรจากกล้องโทรทรรศน์และรักษาตำแหน่งที่สมบูรณ์แบบเพื่อป้องกันไม่ให้แสงดาวตกกระทบกระจก ( SN: 7/12/14, p. 11 )
เนื่องจากโป๊ะโคมลอยได้อิสระและทำหน้าที่ปราบปรามแสงทั้งหมด จึงควรสามารถทำงานร่วมกับกล้องโทรทรรศน์ใดๆ ได้ แม้แต่กล้องที่มีขนาดค่อนข้างเล็กอยู่แล้ว แต่ไม่มีใครพยายามสร้างรูปแบบการบินในอวกาศในระดับนี้ และทุกครั้งที่นักดาราศาสตร์ต้องการดูดาวดวงใหม่ ม่านบังตาจะต้องเคลื่อนที่ไปรอบ ๆ กล้องโทรทรรศน์เพื่อรักษาตำแหน่ง ซึ่งอาจใช้เวลาหลายวันหรือหลายสัปดาห์ การเคลื่อนที่ทั้งหมดนั้นต้องใช้เชื้อเพลิง ซึ่งจำกัดจำนวนดาวที่นักดาราศาสตร์สามารถค้นหาได้
SUN BLOCK ม่านบังแสงที่บินเคียงข้างกล้องโทรทรรศน์อวกาศช่วยให้ตรวจจับ biosignatures บนดาวเคราะห์นอกระบบได้ง่ายขึ้นโดยการปิดกั้นแสงสะท้อนจากดวงอาทิตย์ของดาวเคราะห์ดังที่เห็นในแอนิเมชั่นนี้
JPL-คาลเทค/NASA
วันนี้ภารกิจเหล่านี้และอื่น ๆ ที่คล้ายกันมีอยู่ในเอกสารและสไลด์ PowerPoint ที่โพสต์ออนไลน์เท่านั้น แนวความคิด ผลจากการระดมความคิดทั่วทั้งชุมชนเกี่ยวกับวิธีการจัดสรรเงินทุนในช่วงปี 2030 และปีต่อๆ ไป จะต้องใช้ทรัพยากรทางการเงินและลอจิสติกส์จำนวนมหาศาล แต่นักดาราศาสตร์บางคนคิดว่ามันจะคุ้มค่าเมื่อ TESS และ James Webb สามารถชี้ไปที่ตำแหน่ง สถานที่น่าอยู่ที่ใกล้ที่สุดอาจเป็น “เมื่อเรารู้แล้วว่าโลกที่น่าอยู่อาศัยนั้นอยู่ที่ใดบนท้องฟ้าของเรา ฉันหวังว่าสิ่งนี้จะเปลี่ยนความอยากรู้อยากเห็นของผู้คนมากมาย” คัลเทเน็กเกอร์กล่าว “ฉันอยากจะรู้ว่ามีโลกอื่นที่น่าอยู่หรือไม่ ฉันไม่อยากเดา”
ทุกคนเห็นพ้องต้องกันว่าการค้นหาโลกที่เต็มไปด้วยชีวิตในที่อื่นในกาแลคซีจะเป็นเรื่องยากเป็นพิเศษ “บางทีธรรมชาติอาจต้องอยู่ข้างเรา” มาร์ค แคลมแปง นักดาราศาสตร์ฟิสิกส์จากศูนย์การบินอวกาศก็อดดาร์ดของนาซ่าในกรีนเบลท์ รัฐแมริแลนด์ กล่าว “แต่มันจะไม่หยุดผู้คนจากการพยายามอย่างหนัก และเราอาจจะทำการค้นพบมากมายระหว่างทาง”
.credit : albanybaptistchurch.org americantechsupply.net andrewanthony.org anonymousonthe.net armenianyouthcenter.org
